Sözcü yazarı: Nefes gazetesinin arkasında Rönesans Holding var mı, yok mu?

Sözcü muharriri Emin Çölaşan, yeni kurulan Nefes gazetesinin gerisinde hangi sermaye kümesinin olduğu sorusunu gündeme getirdiği ikinci yazısında daha önc sorduğu soruya dair gazeteden hâlâ şimdi bir cevap verilmediğini tabir ederek “Nefes gazetesinin gerisinde Rönesans Holding var mı, yok mu?” sorusunu tekrarladı.

Çölaşan, “Sözcü’den idecekleri muhakkak olunca veda için gelen ve arayan bütün arkadaşlara sorduk: ‘Gazeteniz iyi olsun da, bu işin gerisinde ‘büyük patron’ olarak kim var?..’ Birinci şaşkınlığımızı o vakit yaşamıştık. Nefes’in yayın takımı üç aşağı beş üst aşikâr olmuştu lakin işin gerisindeki sermaye gurubu bilhassa bâtın tutuluyordu. Bu işin içinde bir iş var diyenlerin sayısı giderek artıyordu!” diye yazdı.

Nefes gazetesi yayın hayatına başladığı günden beri internet sitesine girdiğini belirten Çölaşan, gazetenin gerisindeki sermaye kümesinin Rönesans olduğuna dair savını şu sözlerle ifade etti:

“10 gün boyunca sitenin doruğunda yalnızca bir tek reklam vardı: Rönesans Gayrimenkul Şirketi. İkincisi yok! Şu bizim meşhur Saray’ı ve daha birçok büyük inşaatları yapan büyük müteahhitlik şirketi… Tayyipgillerin en yakın muteber ögesi. Nefes ise Atatürkçü, laik Cumhuriyet’ten yana bir gazete. Rönesans’ın ne işi vardı orada! Yoksa gazetenin gerisindeki sermaye kümesi sanki Rönesans mı idi! (Hemen bilgi vereyim, bu ilan dün siteden kaldırıldı.)”

“Soruyu her nedense görmezden gelip es geçtiler”

Daha evvelki yazısını “Şimdi küçük ve kolay bir soru soruyorum. Yeni çıkan ve başarılı olmasını dilediğim bu gazetenin gerisinde (Rönesans’ın işvereni, büyük para babası) Erman Ilıcak isimli iş adamı ile birlikte Tayyipgillerin iş alemindeki sağ kollarından biri olan Rönesans Holding var mı, yok mu?..” sözleri ile bitiren Çölaşan bugünkü yazısını ise şöyle sonlandırdı:

“Nefes’teki arkadaşlarımız Ümit Zileli ve Deniz Zeyrek dünkü gazetede benim yazıma cevap verdiler lakin bu soruyu her nedense görmezden gelip es geçtiler.

Oysa mevzumuzun ve benim yazdıklarımın temelini bu soru oluşturuyordu.

Bari fırsat bulmuşken bir daha sorayım:

Var mı yok mu!”